Icimdeki Cocuk Suusss artik

Susmuyor i$te susmuyor! Ne yapsamda durmuyor bu cocuk!
Sanki hic büyümeyecek gibi!
Bitmiyor istekleri, oyunlari, yaramazliklari….

Kizim zannetmeyin sakin, icimdeki cocuktan bahsediyorum ben!

Ben neden büyümüyorum hic diye soruyorum kendime bazen!
Kendimi olgun bulmuyorum! Bunun iyi mi kötü mü ne oldugunu da bilmiyorum!

Bir seker verse biri seviniyorum halaa, bir basim oksansa cok hosuma gidiyor..
Birseye üzülünce gözyaslari oracikta akiveriyor..
Iltifat duyulsa cocuk gibi $imariliyor..
Biri hafiften laf dokundursa küsülüyor..
Saclar halaa 2 örgü yapiliyor..
Bunun gibi bir sürü $eyler...
Yani ben hala böyleysem ne zaman büyürüm o halde diye düsünüyorum!
Belkide kizim benden önce büyüyecek!
Var mi bunun bir formülü?
Yahut birakayim her$ey oldugunca mi gitsin?!

Biliyorum ben aslinda niye böyle oldugumu:
Yasayamadim doyasiya bir cocukluk..
Hic oyuncagim olmadi..
Belki 5-6 yaslarimda basladim tarlada yardim etmeye..
Sorarsanizki nasil toplanir patlican, nasil kazilir tarladaki ürünler kazmayla, nasil su verilir onlara, seker pancari nasil kesilir….vs hepsini tam bilirim.

Siz hic tarlada patlican toplayip kenarda közde pisirip yediniz mi? Ne lezzetlidir o.
Yahut karpuzu koparip yere vurarak yaripta yediniz mi?
Anlatsam daha neler neler…

Böyle bir cocukluk yasadim diye kizmiyorum aileme, ayricada utanmiyorum köyde büyüdüm diye.
Ben köyümde bir prensestim kendimce, güzellik kremlerim camurlardi.

Simdilerde CooL takiliyorum hayata.

I$te icimdeki bu cocugu susturamiyorum ben anne!
Hani sen hep dersinya bana her yil Türkiye’de görüstügümüzde ‘’ Kizim birazcik daha olgunca giyin falan, helede kizim olali beni annelige bile yakistiramiyorsunuz bazen’’
Ne yapayim annecim, ben böyleyim!
Belki kizimla birlikte bir cocukluk daha yasayacagim..
Belki daha sonra gene cocugum olursa onunla yine bir cocukluk daha..
Benim cocuklugum hic bitmeyecek galiba anne!

Takintilarim

Sevgili yastuf beni söbelemisti, gerci bayagi bir zaman oldu ama tembellik mi artik ney olduysa yazamadim bir türlü! iSte benim aklima gelen takintilarim:

1- Eve gelir gelmez esimde bende ellerimizi yikamadan hicbirseye dokunmayiz. ( Kizimiz olali dahada takinti oldu bu ).

2- Böceklere cok takintiliyim, korkarim hemde biraz igrenirim sanki,bana bir sinek bile degse hemen orayi yikarim. Balkonda eve böcek girer diye balkon kapisini bile tam geri acamiyorum.

3- Birseyde sac görmeye tahammül edemem, yani halida yerde, lavaboda...vs.

4- Mutfakta kirli bulasik durmamali, hemen makinaya dizilmeli, ortalikta bulasik görünce hemen cok isim varmis gibi bir his oluyor icimde.

5- Kiyafette renk uyumuna bende önem veririm ama cok öyle abartili degil sanirim benimkisi. Yani öyle her renk ayakkabim falan yoktur. Ama önem verdigim birsey varki üstümdeki birsey birkac renkli olmali! Mesela tshirt rengarek desenli, yahut canta birkac renk bulundurmali icinde o zaman kendimi daha mutlu hissederim. Koyu renkli ve sade giyinmissem kendimi hic begenmem tüm gün!

6- Evin ortasinda duran kizimin bir sürü oyuncagini günde 10 kez toplarim o gene dagitir oynar. Bosuna ugrasiyorum aslinda ama bir sürede olsa düzenli görmek yetiyor sanki.

7- Imali laflar eden insanlara cok takarim kafami, yahut bir tartisma gibi birseyde sonradan keske bunu deseydim diye kafami kurcalarim ve konuyu uzatirim biraz aklimda.

Simdilik aklima ilk gelenleri yazdim. Aslinda muhakkak takintilarimiz vardirda bazilarini biz bile farketmeyebiliriz, bizi taniyanlar eminim bu takintilari daha iyi farkederler.