Ikinci Cocuk etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Ikinci Cocuk etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
3

Oğul


Cocuklari severdim ama nedense hep kiz cocuklari sanki gözüme hos gelirdi, daha sevimli, sirin... Erkek cocuklari hic ama hic dikkatimi cekmezdi.
Bu düsünce ve bakis acim taa ki kendim erkek annesi olana dek böyleymis, bunu yeni farkettim :P
Simdi tüm erkek cocuklari da en az kiz cocuklari kadar ilgimi cekiyor.
Meger ne güzel birseymis bu minik adamlar ^^
Kizlarin yapmadigi birseyi yapiyorlar, annelerine asikmis gibi davraniyorlar...Bakislar daha derin, uzun uzuun, sanki karsisinda dünyanin en güzel prensesi hissediyorsunuz kendinizi tüm paspal daginik sacli halinizle dursanizda :P Hele o bakislarin devaminda gülücük ve mutluluk gösterisi hareketler...Dudaklarinizi isirip duruyorsunuz onu isirmamak icin kendinizi zor tutup :P Eller pamuk gibi dokunuyor, tutuyor, hissediyor, ögreniyor...Yüzünüze geliyor bazen o eller, inceliyor sizi "bu anne yüzü evet". Dünyadaki herkes icin siradan bir kadin ve annesiniz belki ama minik adaminiz icin essizsiniz. Esiniz bile aranizdaki bu bagi görüp kiskanabilir ^^ 
Oglum yakinda 5 aylik olacak, buyudukce paylasimlarimiz arttikca sevgimiz de o derece artiyor, ayni kizimda oldugu gibi bekliyorum onun da yemek yiyecegi, oturacagi, yürüyecegi, konusacagi zamanlari...
Her cocuk ayri heyecan ve ayri maceraymis gercekten.
Ve anne olmak hic kolay degil, bir o kadar da paha bicilemez.
Rabbime sükürler olsun bu duygulari yasattigi icin, dileyen herkese de nasip etsin.

------
Oglumun egzama sorunu var (biraz), ama bu konuyla ilgili yazmak ve okumak istemiyorum, cünkü ilk zamanlar cok arastirdim ettim, olumsuz yazilara da rastladim, ayrica herkesinki tipatip ayni olmayabiliyor, bosuna evhamlanip moral bozabiliyor insan etkileniyor psikolojikmen. Tedavi sürecindeyiz, Rabbim sifa verir insallah.

*Bu yaziyi da epey aradan sonra uykumdan fedakarlik yapip yaziyorum, bir de fena grip oldum ama sagligin degerini hatirlatici oluyor. Sükredecek ne cok seye sahibiz, oturup düsünsek sükürsüzlügümüze üzülürüz...

-Daha fazla konudan konuya ziplamadan burada son, papatya cayimi yudumlayip dogru yataga :)
Allah'a emanet olunuz.

14

Mahir'im Dogdu


Bu bir dogum hikayesidir :)

Günlerden 16 Ekim geldi catti, doktorlarin tahmin ettigi dogum tarihi...Ama ogluma dair icimde hep gününden erken dogacakmis hissi vardi, belkide ben cabuk kavusmak istedigimden öyleydi...Hastane kontrolüne gittik, hersey yolundaydi ve her iki günde bir yine gitmek üzere konusuldu, 10 gün daha bekleyecektik, sonrasi sanci getirilmesi icin ilac alacaktim. Gel zaman git zaman 8.gün kontrolünde beyaz cok minik sanci ilaci verildi ve 10. güne kalmaz gelirsin mutlaka dedi doktor...
Oglum CTG kontrollerinde bile hic rahat durmuyordu, öyle hareketliydi ki, doktor "ooo vahsi bir bebek", "orada hareket edecegine disari cik artik kucuk adam" gibi seyler söylerdi :)
8. gün kontrolümdeki ilac hemen o gün hafif sancilarimi baslatmisti, günlerden cuma idi ve ben geceye artar belki doguma giderim diye hayal ediyordum ama geceye hepten kesildi sanci ve cumartesi hic yoktu...Pazar günü zaten kontrolüm vardi ve hastaneye yatacaktim daha etkili bir ilac verilmek üzere.
Pazar sabahi kahvalti edip hastaneye gittik esimle, normal kontroller yapildi ve 5cm acilma oldugu söylendi, yani o evdeki hafif sancilar bosuna olmamis, baska bir ilaca gerek duyulmadi yine o minik beyaz ilactan verildi. Saat 10'a dogru sancilar hafiften gelmeye baslamisti, oglumuza kavusacagimiz duygusu gittikce artiyordu.. Ruhen cok rahattim, korkmuyordum, Allah'in yardimiydi bence böyle hissetmem...
Vakit ilerledikce sancilar artiyordu, hic oturmuyordum, esimle merdiven basinda duruyorduk, elimden geldikce hareket etmeye calistim, merdivenlerden inip ciktim, derin nefesler alip verdim...Doguma hazirliyordum kendimi, vücuduma elimden gelen destegi verip gerisini Allah'a birakacaktim. Sonrasi yine kisa bir muayne edildim ve acilma artik 7-8cm olmustu. Doktor "ciddi sancilarin var ama gayet keyifli gözüküyorsun" dedi, ben ise "simdiden bagirmaya baslarsam sonra ne olacak" diye gülüstüm :P
Saat 11:30'dan sonrasi gelen sancilar beni zorlamaya baslamisti, her sanci geldiginde "Rabbi yessir vela tuassir Rabbi temmim bilhayr" diye okuyup dururken bir yandan "bu bir dogum dalgasi, geldikce vücudum doguma dogru ilerliyor ve simdi gececek" diye kendimi rahatlatmaya calistim. Esim yanibaslarimdaydi ama böyle durumlarda tikanir, ondan yanimda olmasi disinda birsey de beklemiyordum :P
Iceride dogum yapan birinin sesleri geliyordu, Rabbim kolaylik versin diye söylendim, sonradan oda arkadasim oldu kendisi..Tek begenmedigim nokta negatif elektrik aldigim ve hareketlerini yapmacik buldugum ebenin o gün nöbette olmasiydi ve yanimdan gecerken "birazdan görüsürüz" demisti. O deyisi bile kafamda horror bir sahne olarak hayal ettim "birazdan göreceksin gününü, hahaha" dermis gibi :P

Artik sancilar kivrandirmaya baslamisti beni, "offf simdiden dayanamayacak gibiyim eyvahhh" diye düsüncelere dalmistim ki dogumhanede yatakta buldum kendimi.
(Buraya kadar bikac kez ara verdim yazarken ve simdide bizim aslan parcasi uyurken uyumaya kaciyorum..)

(Iki gün sonrasi yazmaya devam :P)
Dogum yapacagim ortam ferahti ama o an kötü bile olsaydi umrumda degildi cünkü insan sancilardan baska hicbirseye odaklanamiyor. Ebe gerekli birseyleri yaptiktan sonra sürekli bir yerlere gidip arada ugruyordu yanima, bolca telefonlarda konusuyordu...Saat 12:30 civarlari benim artik sancilar cok fenaydi, esimin elini isirdim bir kez sonra elime birkac mendili tutusturdu elini kurtarmak icin :P (Suan oglumun hatira kutusunda o isirdigim mendil topu...) Her sancida bagiriyordum, güya ben bu dogumda bagirmayacaktim hic, dayanmaya calisacaktim ama insanin elinde degil...Ikinma sürecindeyim ebe hala basimda durmuyor, esim artik eldiven takti eline belki bebek gelirse kadin yokken diye belki :P Cok gicik oldu kadina ama gel gör ki ortam müsait degil tartismaya...Ebe artik bebek tam dogmak üzere oldugu dakikalar geldi ve sevmedigim ses tonuyla (hala kulaklarimda...) "nefes alin, karninizdan nefes aliiin, böyle durun, sunu yapin" gibi seyler söyledi ama hic tatli dille degil, emreder gibi. Öyle böyle derken oglum dogdu ve biz o an bakakaldik ona, her aci kayboldu, ona kilitlendik :) Saclarini kivircik zannettim önce meger yapismislar öyle :P "Canim basardik, oglumuza kavustuk, atlattik..." gibi laflar ettim esime.."Evet basardik, sen cok güclüydün..." gibi birseyler söyledi esimde bana. Oglumuz kucagimizda kaldik öyle bir süre, agzina hurma sürdük, ilk emzirmeyi denedik, ebe beni yine unuttu, öylece üsümeye basladim orada, sonra neyseki doktor geldi devamini halletmek icin. Esim ebeyle birlikte oglumuzun ilk banyosunu yaptirdi, yürüyebilsem beni odama öyle götüreceklerdi, ayaga zor kalkinca sedyeyle gittik, tam ögle vaktiydi birseyler yedim ve bu mucizenin gercekligine inanmaya calistim :)
41+3 hafta karnimda tasidigim, kipirtilarini sevdigim, görmeden asik oldugum minik melek artik kucagimizdaydi iste...
Hastanede bebegi mümkün oldugunca annenin yanina birakiyorlar, özellikle normal dogum yapmissaniz, sürekli emzirmek icin...vs. Ilk günler sütüm pek gelmedi, ön süt ile doymuyordu sanirim, herkesin bebegi biraz uyuyordu benimki agliyor ne uyuyor ne beni uyutuyordu, hastanedeki ikinci gece artik dogum yapali hic uyumamis bedenimle bebek odasina ciktim aglaya aglaya ve bikac saat uyuyayim lütfen dedim...Hastane personelinin bazisindan hic memnun kalmadim, mesela bir gece 10-20ml mama istedim cocuk doysun az uyusun diye, kadin "önce emzirin, buyrun burada oturun emzirin...vs." dedi, ben zaten odamda emzirip gelmistim ve zaten nerdeyse yarim saatte bir emziriyordum ve tükenmistim o sebeple gitmistim oraya...
Birkac kez agladim hastanede, böyle zoraki tuhaf hareketler beni bunaltti! 

(Burada oglum kendisi gibi minik uykusundan uyandigi icin yine ara verdim...)
Simdi ilk dogumumla ikinciyi kiyaslamak istiyorum biraz:
Ilki süre olarak daha uzun sürmüstü, bu defa daha kisa..Fakat sancinin siddeti ikincide süre kisa olmasina ragmen daha zor geldi...Kizimin dogdugu an, üzerimde cok ciddi bir hafifleme olmustu, bu defa da oldu ama ilkinde o duyguyu cok daha yogun hissetmistim. Bu defa hastaneden memnun kalmadim, kizimda hem hastane hem calisanlari daha iyiydi. Ilki oldu bittiye geliyor, insan her ne kadar dogumu bilse de internette okusa görse de kendini neler bekledigini yasarken ilk kez yasiyor adim adim...Bu defa biraz daha tecrübeli, neler olacaginin bilincinde olunca da tedirginlik fazla olabiliyor..Dogum sonrasi toparlanma sürecim bu defa daha uzundu, farkli sorunlar da cikti, yani kirkim cikana dek ciddi bi kendime gelemedim, yani bedenen zordu...Kizimda ise lohusalik dönemi psikolojik olarak daha agir gecmisti, cok daha gergin ve stresliydim, bu defa daha tadini cikarmaya calisiyorum sanki tüm uykusuzluklara ve herseye ragmen...Beni üzen tek durum simdilik kizima vakit ayiramamak ve bazen yorgunlugumu ona yansitmak oluyor, zamanla insallah bir düzene girince her ikisini de güzel bir sekilde idare etmek istiyorum, tabi evde ilgilenilmesi gereken cocuklar haricinde bir de es var, hamilelik ve dogum sonrasi tüm perisan hallerimle yanimda oldugu icin kendisine minnettarim :)

Aslinda yazacak daha coook detaylar kalmistir mutlaka ama ilk aklima gelenleri yaziverdim...
Son zamanlar en büyük hobim, onunla konusmak, bakismak, öpmek, koklamak...
Rabbime sükürler olsun.

Simdi hickirikli ve ilgi bekleyen bebemin yanina kaciyorum ^^

*Kizimin dogumuna dair yazim BURADA..
*Tüm mail atan, soran, bu yaziyi okuma zahmetini gösteren, blogumu takip eden, ara sira ugrayan...herkese cok tesekkürler ve sevgiler :)

0

33. Hafta



Hamilelik hakkinda pek yazi ekleyemedim bloga, sanirim bunda oglumuz icin günlük tutmamizin da etkisi var...Esim, kizim ve ben duygularimizi yaziyoruz aklimiza estikce, ailece tutulan günlük ayri güzel oluyor, onlarin yazdiklarini okumak bana bile keyif veriyor :) Insallah oglumuz da genc bir delikanli olup okudugunda ayni keyfi ve mutlulugu hisseder :)

Hamile olanin halinden en iyi bir baska hamile anlar degil mi :)
Ama su da bir gercek ki hic kimse birbiriyle hamileligini kiyaslayamaz, cünkü her biri ayri birer yolculuktur. Bende 33.hafta olan bir agri baskasinda olmaz, benim göbegim daha büyük olur baskasinin kücük olabilir, bebegim daha az ya da cok hareketli olabilir...Yani demek istedigim biriyle kiyaslarken ya da internetten okurken "niye bende bu olmuyor?" gibi gereksiz strese girmeyin :)
Ben ikinci hamileligimi yasiyorum ama yine de bebegimi gördükten sonra sanirim ikinci kez anne oldugumun farkinda olacagim :P Kucagimda tutarken, kokusunu alinca, yumusacik tenini hissedince...

Ultrasonda ilk görünce "Mahir'im" dedi babasi ve duygudolu bana bakti...Hani cogu insan son aya dek isim bulamaz, bu defa bizde sanki hamile oldugumu ögrenir ögrenmez belliydi. Aklimiza baska isim de gelmedi, biz ondan bahsederken coktaaan ismiyle hitap etmeye alistik bile...Bu ismi Maher Zain'den esinlendigimi düsünenlerde olabilir ama degil. Evde 3 kisiyiz ve hicbirimiz itiraz etmedi ya da baska öneride bulunmadi, herkes sevdi ve öylece kaldi. Kur'an-i Kerim'de de gecen isimlerdenmis fakat tam olarak hangi Süre ve nerede bilmiyorum, keske hafiz biri bana söylese...?
Mahir: Maharetli, hünerli, elinden iş gelir, becerikli...

Oglumuzu görmeyeli iki ay oldu, doktorumuz tatilde oldugu icin randevu gecikti bayagi ve haftaya insallah ultrasonda görmeyi heyecanla bekliyoruz :) 

Gecen haftalarda kizimda da yaptigim gibi 3 hurma hazirladim doguma. Birer Yasin-i Serif okudum ve üfledim hurmalara...Birini dogum öncesi sancilar baslayinca, digerini dogum sonrasi ve ücüncüyü de yavrumun damaklarina sürmek icin. Rabbim insallah uygulamayi da nasip etsin, hurmalar vesilesiyle kolaylik ve saglik versin. Bu defaki hurmalarin özelligi gecen yil ki Umre'den getirdigimiz Medine hurmasi olmasi...

Bunlarin yanisira evde oglumuz icin yer acmaya calisiyoruz, zaten cocuk odasi olmayan bir evde oturdugumuz icin yarisi kizima ait olan yatak odasini en pratik sekle sokup bir yatak sigdirmak amacimiz...Kizim kendi gardobundan yer bile gösterdi, "buraya da onun esyalarini koyabiliriz" diye :) 
Önemli olan yuvamizda huzur, saglik ve mutluluk olmasi, gerisi teferruat :)

Bakalim kücük askim gününü bekleyecek mi yoksa erken mi gelmek isteyecek annesinin, babasinin ve ablasinin kollarina...

Son olarak bu siskin hamile sizlerden Dua ister ve dua edecek herkese simdiden cok tesekkür eder :)



4

Mutlu Abla


Bu yazimda kisaca kizimin penceresinden kardesini bekleyisini konu edinecegim.

Daha önce de belirttim mi bilmiyorum, 5 yasindan itibaren arada bir kardes istedigini hem belli eder hem dile getirirdi...Hatta dua ederdi bunun icin :) Biz ama biraz daha vakte ihtiyacimiz oldugunu düsünüp pek orali olmazdik. Kizim ne zamanki okula basladi ya da etrafimizda kardesi olan cocuklar cogaldi onlara imrendigini daha bir hissettim.
Gercekten de kardes bambaska birsey, bunun eksikligini ailenin tek cocugu olanlar bilirler...

7 yasinda artik onun harika bir abla olabilecegini düsündük ve Rabbimin de nasip etmesiyle hamilelik haberi hepimizi ama en cok onu mutlu etti :) Daha ilk zamanlardan hayaller kurmaya basladi, kardesiyle neler yapabilir, bana nelerde yardimci olabilir...vs.
Hic olumsuz bir düsünce ya da duygusunu görmedim insallah dogum sonrasinda da ayni sekil devam eder :)

*Mesela bu aksam havai fisek izlerken "korkma kardesim" diyerekten karnimi oksadi, kendisi kücükken korkardi cünkü...
*"Simdi oyuncak bebekle oynuyorum, yakinda gercegi olacak evimizde", gibi mutlulukla söylendi bir gün...
*Arada göbegimin hareketlerini sorar... Birseyler konusup, oksayip ya da sarki söyleyip kardesi tepki veriyormu takip eder...
*Ona masal okumayi, kiyafetlerini giydirmeyi, mama yedirmeyi, oyunlar ögretmeyi...vs. hayal eder.

Hamilelik sürecini benimle beraber gözlemliyor, bu kadar zor oldugunu tahmin etmiyormus :) Benden duyup söyledigi bir cümle de var "Zor ama cok güzelmis ^^
Karnimin iriligine sasiriyor bazen, "anne son aylar daha da sisecek, yürüyemezsin böyle gidersin bak" deyip taklit yapiyor, bir de agrilarim da artarmis, sanki cok deneyimli ya :)) :P
 Cok cocuk seven bir yapisi var, oyun oynarken bile kendisinin 4-5 cocugu oluyor ^^
"Belki birgün 3. cocugumuzda olur" diyor, ben ise " kizim dur bi karnimdaki cikmadan daha ne planlar yapiyorsun, Allah olmayanlara versin önce" diyorum :P

Canim kizim, ne de yakisacak ona ablalik ve kardesi ne kadar sansli olacak böyle bir ablaya sahip oldugu icin :) Dilerim ki iyi-kötü günlerde hep birbirlerine kenetlensinler...

Kizim ilk cocuk oldugu icin elbet onda daha fazla hatalar yapmisizdir, bu defa biraz daha tecrübeliyiz bakalim nasil olacak...
Rabbim hepimize evlatlarimizi saglikla ve hayirli sekilde yetistirebilmeyi nasip etsin.

14

Ikinci Kez...


Yeni yazi tusuna basmayi özlemisim :)
Öncelikle yazmadigim zaman icinde, benimle iletisim kurmus, mail göndermis, Facebook'tan takip etmis, bir sekilde iletisimi koparmamis olanlara özellikle tesekkür etmek isterim :) Iyiki blog sayesinde tanidigim güzel insanlar var diyorum... Iste onlar sayesinde bu blogun sonu gelmiyor, ara verilse de geri geliniyor suan oldugu gibi :)

Bir hamilelik dönemi acmistim blogumu yillar önce...Hatira olurdu hem yavruma...O karnimdaki minigim bugün tam 8 yasina girdi :) Bugün nasil duygusalim hic sormayin...

Babasiyla bebeklik fotograflarina bakindik, zaman ne de cabuk gecmis..Acaba iyi birer anne-baba olabildik mi bunu düsündük, farkina vardigimiz hatalarimizi tekrarlamamaya karar aldik, daha cok cok sevgimizi verelim dedik, onun icin herseyin en iyisini diledik, sevindik, güldük, duygulandik...
Insanin evladina olan sevgisi baska hicbir sevgiye benzemiyor, Rabbimden bu tarifi imkansiz duygulari isteyen her aileye yasatmasini diliyorum.

Ve suan verecegim haber bir süredir yazamama sebebimin aciklamasi olacak:
19 haftalik hamileyim :)
Allah'im bize birde erkek evlat nasip etti, hamdolsun O'na.

Devamini ve ayrintilari da insallah baska bir yazida yazmak istiyorum.
Sevgiyle, saglicakla kalin :)
Back to Top