Heyyy siz, evet evet siz ikiniz!
Ne zaman geldiniz? Hic haberde vermediniz...
Habersiz misafirleri sevdigim pek söylenemez ama bunun sebebi onlari en iyi sekilde agirlamak istedigimdendir...Hazirlik yapmak isterdim geleceginizi bilseydim...
Önce birinizi farketmedim, tek oldugunu düsündüm. Hem de aradan üc gün gecti ikinizin oldugunu görmem icin. Ee yalniz gelmeyi ben olsam ben de istemezdim, yol arkadasi gerek...
Sizi ilk gördügümdeki yüz ifademi hatirliyorumda, nasilda inanamaz gözlerle tekrar tekrar bakinip durmustum öyle, saskin ördek gibi :S Dedimya beklemiyordum hic, aklimin ucundan gecmemisti, birgün geleceginizi bilsem de o günün daha uzak oldugunu saniyordum.
Peki, madem burdasiniz birseyler yapmak gerek simdi?
Bir süre düsünmek gerek, gözden gecirmek gerek elde ne var ne yok diye...
Eldekilerle yetinmeyip birseyler üretmek, eksikleri gidermek gerek...
Bir yerlerde okumustum, siz birilerine gidince Göcme Vakti'ne uyari yaparmissiniz. Ben hep baskalari göcer gider saniyorum, halbuki birgün kendiminde gitmek zorunda olacagimi bildigim halde...
Ellerim bos daha sanki :/ Giderken bos gidemem ki ama ben!
Utanirim, üzülürüm, yanarim...
"Keske" demek istemiyorum sonra, simdiden akilli davranip hazirlikli olmaliyim.
Olmaliyim diyorum ama yapabilir miyim bilmiyorum...
Bunca cirkinligin arasinda bazen öyle zor ki hersey!
Yapmaliyim ama...
O'nun icin yapmaliyim, O'nu görebilmek icin, O'nun beni sevmesi icin...
Siz biliyorsunuz kimden bahsettigimi, sizi bana Gönderen varya hani...
Beni seviyor mu acaba, keske bir haber de getirseydiniz?
Ama ben bazen sevdigini öyle hissediyorum ki, ummadik anlarda beni mutlu ediyor. Bazen de benim aptalliklarim yüzünden beni daha sevmezse diye tedirgin oluyorum...
Neyse...
Aynanin karsisinda $akaklarimda farkettigim iki tel beyaz sac, "Hosgeldiniz".
Kusura bakmayin biraz gec algilayabildim gercekliginizi...